شخصی از شتری پرسید: از کجا می آیی؟
شتر گفت: از حمام گرم کوی تو!
آن شخص گفت: آری راست گفتی، از چرک و کثافت زانوی تو پیداست!
آن یکی پرسید اشتر را که هی از کجا می آیی ای اقبال پی
گفت از حمام گرم کوی تو گفت:خود پیداست از زانوی تو
شرح:
مولانا در این حکایت، به دروغ گفتن با وجود نشانه های آشکار اشاره دارد. .....همان گونه که ماه پشت ابر، زیاد دوام نمی آورد و طولی نمی کشد که نشانه های خود را آشکار می سازد، دروغ نیز گوینده خود را سرانجام رسوا و شرمنده می کند و موجب تقویت حس بی اعتمادی نسبت به او می شود. با این حال، وقتی دروغ با نشانه های آشکار باشد، گویای گستاخی و بی شرمی گوینده دروغ است که برای شخصیت خود، هیچ گونه ارزشی قائل نیست و به طور کلی، از اصلاح و راستی به دور است، امام علی علیه السلام می فرماید: «دورترین مردم از اصلاح، آدم دروغگو و پرروست».
پیام متن:
دروغ با نشانه های آشکار، برخاسته از گستاخی و بی شرمی گوینده آن است.
